Res de nòu, l'òme farga lo mond. O fa per sos racontes, sas tecnicas, sas creacions, sas aisinas e esplèches. Alara d’ont ven aquel sentit que sèm per capvirar, aquel sentit que lo mond ven de mai en mai çò que l’uman ne fa, e que, dins aquest mond que l’uman farga, lo sentit que l'uman se demesís, s’avalís. Aqueste diari n’enregistras d’unes ecòs que i a, de solelh en solelh, los signes, l’experiéncia d'aquelas tensions, dins l’escota d’un real particular : lo que resistís e nos crida

Per un tractament pus tecnic d’aquesta problematica, podètz tanben consultar mon Diari de bòrd.